Yashica-A
De camera
Vorige week kreeg ik een Yashica-A kado.
Camerapedia zegt er het volgende over:
“The Yashica-A features twin Yashikor 80mm f/3.5 lenses, and has a Copal shutter, with shutter speeds of 1/25, 1/50, 1/100, and 1/300. It has a PC connection for flash sync, and because it uses a leaf shutter, it is capable of X sync at all shutter speeds.
Shutter speed is selected by rotating the shutter speed dial. Aperture is set by adjusting a lever on the outside of the shutter speed dial. Film advance is performed by manually turning the advance wheel until the next frame number appears in the red window on the back of the camera.”
Kort en goed: een geheel mechanische, hand-bediende camera waarbij je er goed aan doet jezelf een vaste routine aan te leren om te voorkomen dat je ongewenste resultaten krijgt. Je loopt met een camera als deze al snel het risico op bijvoorbeeld dubbele belichtingen (niet vergeten direct ná iedere opname de film één frame door te spoelen), of niet-belichte opnames (lensdop vergeten eraf te halen, immers je kijkt door een andere lens dan die waarmee de opname wordt gemaakt). Maar blijkbaar lukte het me aardig bij mijn eerste keer: op mijn eerste rol Tri-X 120 film was geen enkel frame leeg of dubbel belicht. Ik moet trouwens bekennen dat ik wel één opname ben gaan overdoen omdat ik niet zeker was of ik de lensdop had verwijderd. Bleek achteraf toch niet nodig…
Een camera als een Rolleiflex, het voorbeeld waarnaar de Yashica is gebouwd, is wat deze zaken betreft een stuk geavanceerder. Dubbel-opnames zijn hier bij voorbeeld alleen opzettelijk en niet per ongeluk mogelijk.
Film
Je ziet recent steeds meer (vooral ook jonge) mensen met een analoge camera hier in Amsterdam. Tegelijk lijken de plaatsen waar je film kunt kopen hier in de buurt in Amsterdam terug te lopen. S-Color had een kleine dependance vlak over de Rozengracht tussen Singel en Herengracht. Maar die is dicht. En toen ik afgelopen week bij Nivo Schweitzer was zag ik alleen nog maar kleinbeeld film in de koelkast en op de schappen liggen (heb niet gevraagd of ze nog 120 film voeren) *). En daarom heb ik maar eens gezocht op APUG waar ik hier in de buurt (ik weet dat Calumet film verkoopt, ik kom er af en toe, maar een ritje naar Zuidoost alleen voor film…) nog 120 film kan kopen.
En zo “ontdekte” ik Foto Den Boer aan de 2e Hugo de Grootstraat… Nooit geweten dat zo dichtbij zo’n leuke zaak op het gebied van analoge fotografie zat! “We zitten hier ook pas sinds 1950”, zei één van de twee die ik tot nu toe (ik ben er in één week al drie keer geweest) heb ontmoet met duidelijk gevoel voor understatement. Hun website is ronduit slecht en eigenlijk alleen nuttig voor adresinformatie en openingstijden. Je moet er gewoon zelf heen gaan en ter plekke zien dat hier ‘alles’ verzameld is wat op dit moment nog verkrijgbaar is op het gebied van film en chemie. Dit naast een aardige keuze aan analoge camera’s en camera-accessoires.
Ontwikkelen
Hoewel ik graag mijn films (35mm, 120 rolfilm en 4x5inch vlakfilm) laat ontwikkelen door Wim Dingemans van Silverhands, hier vlakbij op de Herengracht, ga ik ook met veel plezier zelf aan de slag als het slechts één film betreft die moet worden ontwikkeld.
Film in de daglichttent ingespoeld in mijn Paterson ontwikkeltank.
Ik had nog een bijna onaangebroken litersfles HC-110 staan, de fles aangemaakte Amoloco S10 was nog geel van kleur (blauw als-t-ie uitgeput is) en de aangemaakte X89 fixeer van Amoloco was mooi blank en die vertrouwde ik ook nog wel.
HC-110 verdunning B (16ml op de 500ml tank) gedurende 6 1/2 minuut bij 20 graden Celcius. Agitatie: eerste ongeveer 10 seconden van iedere minuut 4 maal ondersteboven kiepen en daarna met een lichte klap terugzetten in de gootsteen. Dan een minuut in het stopbad (4 keer kiepen op 0 en op 30 seconden) en twee minuten in de fixeer (ook 4 keer kiepen op 0 en op 30 seconden). Daarna 5 minuten spoelen en laatste minuut twee druppeltjes Amoloco H10 in het tankje. 7 uur laten drogen , opgehangen in de badkamer.
Resultaat
Het resultaat was me prima naar mijn zin.
Een verrassend plezierige scherpte en contrastomvang.
Wat me ook opviel is dat je ‘milder’ wordt bekeken door je mogelijke ‘onderwerpen’: blijkbaar is de uitstraling van iemand met een ‘antieke’ camera voor zijn buik een heel stuk vriendelijker dan die van iemand met zo’n groot spiegelreflex ding voor zijn neus…
Er gaat, na deze positieve ervaringen, in ieder geval dit jaar een TLR, een twee-oog spiegelrefex, mee op vakantie naar zuid en west Spanje. Het is een mooie, langzaam-overwegende manier van fotograferen. Of het deze Yashica-A wordt of de 1956 Rolleiflex MX-EVS… Zullen we zien.
*) vandaag, 28 mei, weer even bij Nivo Schweitzer, zag ik tot mijn geruststelling weer gewoon 120 en doosjes 4*5 inch film in de koelkast liggen.